بی وفا...

من و تنهایی و این کوچه ی تار                من و دلتنگی و فکری بیمار

تو کجایی که من اینجا تنها                      بس نشستم به امید دیدار

تو کجایی که دل خسته ی خسته ی من        باز کرده هوس دیدن یار

تو چه میفهمی از این حال غریب              حس یک فرد اضاف و سربار

یا بگو هستی و دربندم کن                      یا برو خستهام از این تکرار

هر نگاه تو برایم غزلی ست                   قافیه پاره کن و دل نسپار

بی وفا نیست بست گریه ی من              هنرت گشته شکست من زار

تو که دیوانه تر از من بودی                  پس چرا گشته ای از من بیزار

حال دیر است برای جبران                   غم تو بر دل من شد آوار

غم من از غم مجنون بیش است             هر شبم را شب هجران پندار

بار الهی به دلم آگاهی                         این دل تنگ ندارد زنگار

پس چرا غم به دلم برده حجوم               چشم بارانی من عشق ببار